نقد فیلم: در جبهه غرب خبری نیست

نقد فیلم به قلم: مَدی

نقد موسیقی فیلم: نیما راز

کارگردان: ادوارد برگر

بازیگران: فیلیکس کَمِر- اِرِن هیلمر- آلبرک شک

سال تولید: 2022

توماس هاردی در شعری به نام مردی که او کشت از زبان سربازی که در جنگ سربازی از طرف مقابل را کشته بود می‌گوید:

اگر ما در میخانه با هم با هم روبرو می‌شدیم شاید با هم می نشستیم و می‌نوشیدیم ، اما هنگامی که ما را در پیاده نظام قرار دادند و با هم رودررو شدیم من به او شلیک کردم و او به من ، من در جا او را کشتم.....

توماس هاردی بسیار زیبا هدف و موقعیت جنگ را توضیح می‌دهد: "افرادی که بدون دلیل همددیگر را می‌کشند."

در جبهه غرب خبری نیست برگرفته از اصطلاحی است که از دیرباز در جنگ‌ها رایج بوده و اصطلاحی که برای اشاره به آرام بودن منطقه جنگی استفاده می‌شده است ، در جبهه غرب خبری نیست اقتباسی از رمانی به همین نام به قلم آیریش ماریا رمارک در ۱۹۲۹ است که یکی از مشهورترین رمان های ضد جنگ در ادبیات است .

می‌توان در نسخه فیلم آقای ادوارد برگر از این رمان شاهکار در جبهه غرب خبری نیست به این نکته اشاره کرد که کشتن انسان کار ساده‌ای نیست در جنگ همه چیز بی معناست و غریزه حاکم است و مرگ سلطنت می‌کند.

انگار برنده ای در کار نیست و انسان عروسک وار از انسانیت خالی می شود .

می‌توان اوج این درک مهم آقای برگر را در سکانس‌های آغازین فیلم دید جوانانی که با هیجان های تحریک شده و تلقینات حاکمان در صدد جانفشانی برای قیصر هستند.

کارگردان ابتدا پوچی جنگ را با انبوهی از اجساد تلنبار شده روی هم به ما نشان میدهد. انسان های که فقط لباس هایشان بکار میآید و با موسیقی زیبای آقای وولکر برتلمان این تاکید دو چندان می شود.

قصه از جایی شروع می شود که این جوانان لباس های مردگان را می پوشند گویی قرار است همچنان این چرخه ادامه پیدا کند .

آنان را ه مردگان را در پیش گرفته اند .

تدوین کلاسیک فیلم میزانسن پویا و بازی های کنترل شده مخصوصا در صحنه های نبرد احساسات پراکنده و آشفته را به خوبی نشان میدهد. سکانس پلان های بلند در هنگام پیشروی شخصیت فیلم ما را به خوبی در موقعیت قرار میدهد.

چقدر دقایق مهم هستند وقتی که قدرتمندان فقط با امضای برگه صلح می توانند جان صدها انسان را از مرگ نجات دهند با پایان بندی زیبای فیلم ما به ارزش این دقایق پی می‌بریم

ما می توانیم در جنگ با سیل زیاد خشونت و بی رحمی مواجهه باشیم ولی خصایصی دیگری هم هستند که فیلم به خوبی به آنها پرداخته است مانند رفاقت و دوستی ...

فیلم در جبهه غرب خبری نیست جوایز زیادی برده مهمترین این جوایز را میتوان به اسکار سال ۲۰۲۲ و جشنواره بفتا و دیگر جوایز مهم در عرصه سینما اشاره کرد....

نقد موسیقی فیلم:

موسیقی فیلم All Quiet on the Western Front ساخته شده توسط Volker Bertelmann یک موسیقی بسیار قدرتمند و احساسی است که تاثیر فیلم را دوصد چندان افزایش میدهد

این موسیقی دارای ملودی‌های دلخراشی است که مبارزات درونی شخصیت‌ها را به تصویر می‌کشد و واقعیت تلخ جنگ را منعکس می‌کند. استفاده از ساز پیانو به ویژه در ایجاد حس انزوا و تنهایی برای شخصیت ها بسیار موثر است.

موسیقی متن بخشی از هویت فیلم است، بدون موسیقی برتلمن , حس تاریک و تلخی که در سراسر فیلم حس می‌شود، اینچنین به درون‌ تماشاگر نفوذ نمی‌کرد.

تم اصلی موسیقی متن این فیلم که حقیقتا شایسته دریافت اسکار بهترین موسیقی متن فیلم بود، همان قطعه ابتدایی است که نامش «بازماندگان» است. این موتیف بارها و بارها در ترکیب با اصوات مختلف به خصوص صداهای مربوط به جنگ ترکیب می‌شود و از نو روی فیلم گذاشته می‌شود. برایتان نباید عجیب باشد که این شبه ملودی اصلی را همزمان با صدای شلیک تفنگ و گلوله بشنوید.

موسیقی «در جبهه غرب خبری نیست» همانقدر ناراحت‌کننده و روی اعصاب است که جنگ برای شخصیت اصلی.

در واقع آهنگساز هیچ گونه قصدی ندارد تا آن حال غمناک و آن ناامیدی مفرط را به ما نشان بدهد تا شاید دلمان با موسیقی برای شخصیت جوان قصه‌مان که زندگی‌اش به فنا رفته است بسوزد. برعکس هدفش این است که همزمان با او بترسیم ، له بشویم ،فاجعه را با همه ابعادش احساس کنیم، بهت‌زده بشویم و در این بهت به مدت ۲ ساعت و خرده‌ای در شوک باقی بمانیم .

برتلمن در موسیقی «در جبهه غرب خبری نیست» از صدای یک هارمونیوم ۱۰۰ ساله استفاده کرد. صدای ساز را دستکاری کرد تا مکانیزه و صنعتی به نظر برسد. بعد ۳ نت را کنار هم چید و با آن ۳ نت یک موتیف خش‌دار درست کرد که به تماشاگر فیلم این احساس را می‌داد که قرار است با فیلمی ساده و معمولی سر و کار نداشته باشد. صدای خش‌دار هارمونیوم ، ترکیبی است از صدای آژیر جنگ و فلز تفنگ‌ها، تانک‌ها، گلوله‌های شلیک‌شده و نشده و حتی ترس سربازانی که ناگهان شیمیایی شده‌اند و در آن دهکده دورافتاده از دست رفته‌اند.

برتلمن در این فیلم به یک رویکرد انتزاعی و کمینه‌گرا پرداخت. به جای ایجاد نوعی موسیقی گسترده که ممکن است در یک حماسی جنگی انتظار می‌رود، او انتخاب کرد تا یک جوی از عدم راحتی ایجاد کند که باعث شود تماشاگر امکان استراحت حتی برای یک ثانیه هم در حین تماشای فیلم ، برایش میسر نباشد و الحق که صد درصد موفق بود.

نقد فیلم به قلم: مَدی

نقد موسیقی فیلم: نیما راز

بنیاد فرهنگ و هنر اپیفانی

(بازنشر و استفاده از مقاله با ذکرمنبع و نویسنده بلامانع است)

اگر این مطلب را مفید دیدید با دوستان خود نیز به اشتراک بگذارید.

برای دریافت مقاله ها و مطالب جدید وبسایت ما را سابسکرایب کنید.